رادیوفرکانس (RF) و امواج مافوق صوت پر توان متمرکز (HIFU) به طور فزاینده ای در جهت از بین بردن و درمان شلی صورت و گردن مورد استفاده قرار می گیرند.
هم آر اف و و هم اولتراسوند روش های غیر مخربی هستند که واکنش گرمایی در بافت ایجاد می کنند که منجر به بازسازی کلاژن و دیگر تغییرات فراساختاری می شود.
اگرچه این درمان ها به منظور جایگزینی برای روش های جراحی نیستند، اما رضایتمندی بیماران در اکثر مطالعات انجام شده همواره بالا بوده است. این مقاله به بررسی فناوری های گوناگون آر اف و اولتراسوند که در حال حاضر مورد استفاده قرار می گیرند و همچنین بررسی مطالعات کلینیکال که تاثیر و ایمنی این روش ها را ارزیابی نموده اند می پردازد.
شلی و افتادگی پوست صورت و گردن مشخصه بارز سالخوردگی است که تا به امروز فقط از طریق جراحی قابل درمان بوده است. اگرچه درمان های جراحی استاندارد طلایی جهت اصلاح شلی پوست صورت است، بسیاری از بیماران ترجیح می دهند روش های کمتر تهاجمی را برگزینند که دوره نقاهت کوتاه تر و بهبود متوسط تری نیز داشته باشند.
برای پزشکانی که این روش های لیفتینگ غیر جراحی را پیشنهاد می دهند، مهم است که کاندیدهای مناسبی را انتخاب کنند، انتظارات واقع بینانه را برقرار کنند، و روش های تایتنینگ را با دیگر راهکارها مانند فیلرها و پر کننده ها و بوتولیوم توکسین یا همان بوتاکس جهت بهینه سازی نتایج، ترکیب کنند.
این بررسی به طور خلاصه به درمان های غیر مخرب رادیوفرکانس (RF) و اولتراسوند که امروزه جهت درمان شلی صورت و گردن استفاده می شوند می پردازد.
بازسازی حرارتی کلاژن
کلاژن تحت تاثیر چندین تغییر در فرایند پیری پوست قرار می گیرد که باعث بوجود آمدن شلی پوست می شود. همچنین میزان کلاژن با گذر سن کاهش می یابد. این ناشی از افزایش در اتصال تقاطعی شبکه زنجیری پایدار است که منجر به از دست رفتن قابلیت ارتجاعی پوست می شود.
اتصال تقاطعی پایدار اضافی همچنین منجر به افزایش در استحکام کششی کلاژن به مرور سن می شود. مقدار کلاژن تازه تولید شده به مرور سن به دلیل تغییرات فیبروبلاست کاهش میابد. افزایش فرایند آنزیم خرد کننده و تجزیه کننده پروتئین نیز همچنین کلاژن ها را تضعیف می کند، و متعاقبا میزان کلاژن موجود در درم را کاهش می دهد.
قرار گرفتن در معرض اشعه فرابنفش منجر به فعال سازی آنزیم تجزیه کننده پروتئین میگردد که در نهایت باعث تخریب کلاژن موجود می شود. این تغییرات در نهایت منجر به کاهش بازسازی کلاژن و نازک شدن درم می شود.
کاهش انتخابی کلاژن نوع 1 منجر به کاهش نسبت کلاژن نوع 1 به نوع 3 در لایه درم می شود. چندین دستگاه برای درمان این تغییرات پیری پوست از طریق تعدیل حرارتی کلاژن طراحی شده اند. حرارت دادن کلاژن، زنجیره شکل دهنده اتصال تقاطعی زنجیره ای ناپایدار در برابر گرمای درون مولکولی را می شکند؛ در حالی که اتصالات تقاطعی درون مولکولی پایدار در برابر گرما باقی می مانند.
این عمل برای حل رشته های سه گانه و کوتاه کردن مولکول بکار میرود. میکروسکوپ الکترونی افزایش در سایز فیبرهای کلاژن را نشان داده اند. گرمایش تا دمای مناسب موجب تحریک کلاژن های جدید می شود، اما اگر دما بسیار زیاد باشد، ساختار کریستالی منظم کلاژن به یک شکل ژلاتینی نامنظم تبدیل می کند.
پس از درمان یک پروسه ترمیمی برای مدت زمان تقریبی 1 ماه جریان میابد. 3 ماه بعد از درمان، افزایش حجم و سفت شدن اپیدرمی مشاهده می شوند. مقدار کلاژن تازه سنتز شده به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافته و ممکن است برای مدت 6 ماه بعد از درمان ادامه یابد.
بسیاری از مطالعات آزمایشگاهی و عینی پیشنهاد می دهند که دمای موجود در درم باید به منظور دستیابی به نتیجه مطلوب از 45 تا 65 درجه سانتی گراد برسد. با این حال، برای هر 5 درجه سانتی گراد کاهش دما برای رسیدن به مقدار مشابه انقباض کلاژن 10 برابر افزایش زمان لازم است.
بنابراین هیچ آستانه دمای واقعی (دمای مورد نیاز جهت تحریک) وجود ندارد، و میزان انقباض بوسیله ترکیبی از زمان و دما تعیین می شود. این گرمای کنترل شده مبنایی برای فناوری های سفت کننده غیر مخرب پوست که در حال حاضر مورد استفاده قرار می گیرند، می باشد.
بررسی اجمالی فناوری رادیوفرکانس
در گذشته، ابزارهای لیزر لایه بردار و غیر لایه بردار جهت بهبود حالت شلی پوست صورت مورد استفاده قرار می گرفتند. و اخیرا فناوری های نویی ظاهر شده اند که منابع انرژی غیر از نور و لیزر استفاده می کنند.
RF / رادیوفرکانس یک فناوری غیر لایه بردار جدید است که از جریان الکتریسیته به جای نور جهت رساندن انرژی به بافت استفاده می کند. نیروی RF نوعی از انرژی الکترومغناطیس در دامنه 300 مگاهرتز تا 3 کیلوهرتز است که در بسیاری از حوزه های پزشکی از جمله قلب و عروق، اورولوژی و … مورد استفاده قرار گرفته است.
در آغاز در دهه 1920 برای الکتروکوتر ایجاد شد، اما هم اکنون به صورت گسترده ای در کاربردهای زیبایی مورد استفاده قرار می گیرد. در 2002 سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) ، اولین دستگاه RF را برای کاهش چین و چروک های صورت تایید کرد. از زمان ظهور این دستگاه تک قطبی RF(ThermaCool; Thermage)، بسیاری از دستگاه های RF دیگر تولید شده و با منابع لیزر و نور ترکیب شده اند.
انرژی رادیوفرکانس RF مشابه انرژی نور و لیزر، با اعمال تغییرات حرارتی بر بافت اثر دارد. اگرچه RF از اصول فتوترمولیز (اصلی است که لیزر بر مبنای آن عمل می کند، فرایند قرار گرفتن ناحیه درمان در معرض پالس های نور لیزر به منظور تخریب فولیکول مو ) گزینشی (به این معنی که لیزر تفاوت بین ملانین پوست و ملانین مو را تشخیص می دهد) پیروی نمی کند، و بنابراین کروموفور مشخصی را در پوست هدف قرار نمی دهد. (برای تمامی رنگ های پوستی مورد استفاده قرار می گیرد و به رنگ پوست حساس نیست).
در واقع دستگاه های RF در نتیجه مقاومت بافت به حرکت الکترون ها در میدان RF تولید حرارت می کنند (قانون اهم). این مقاومت که امپداس (مقاومت در مقابل جریان متناوب)/ مقاومت صوری (که بر اساس اهم ohm اندازه گیری می شود) نیز نامیده می شود حرارت نسبت به مقدار جریان (A) و زمان (ثانیه) را ایجاد می کند. حرارت زمانی تولید می شود که مقاومت طبیعی بافت جریان الکتریکی را به انرژی گرمایی (نشان داده شده توسط فرمول زیر:) تبدیل می کند.
Energy (J)=I2*R*T (که I جریان، R مقاومت بافتی، و T زمان است). مشابه درمان های دیگر سفت کننده پوست، درمان RF بر مبنای کاهش حالت شلی پوست از طریق انقباض و افزایش ضخامت و سفت شدن رشته های کلاژن است. بکارگیری انرژی RF درون لایه های مختلف پوست تولید مقاومت می کند. مقاومت درون لایه ها جریان الکتریکی را که به انرژی حرارتی تبدیل می شود ایجاد می کند.
این مقاومت که همچنین با عنوان امپداس شناخته شده اند با توجه به اندازه، عمق و لایه های مختلف (درم، عضله، چربی و بافت های فیبروز بافت) متفاوت است. بر خلاف لیزر و درمان های مبتنی بر نور، این جریان الکتریکی ملانین یا رنگدانه های اپیدرمی را به صورت گزینشی هدف قرار نمی دهد.
بنابراین بیماران با همه نوع تایپ پوستی می توانند به صورت کاملا ایمن مورد درمان RF قرار گیرند. با این حال، اگرچه RF به صورت تئوری برای تمامی تیپ های پوستی ایمن است، اگر آسیب گرمایی رخ دهد ریسک دیسپیگمنتیشین dyspigmentation به دلیل بیش از حد گرم شدن پوست اتفاق می افتد. در درمان های RF ، تنها عمق نفوذ مورد توجه نیست.
حقیقت این موضوع که بافت نرم از لایه های چند گانه، شامل درم، چربی، عضله و بافت های فیبری، همگی با مقاومت های متفاوت نسبت به انرژی RF تشکیل شده است، نیز باید مورد ملاحظه قرار گیرد. ایمپدنس یا مقاومت صوری اصلی است که به گرما اجازه می دهد که به حجم بزرگتری از بافت دست یابد، و ساختارهای با مقاومت صوری بالاتر بیشتر مستعد پذیرش گرما و همچنین آسیب بافتی اند.
به صورت عمده دو پیکربندی الکترود موجود در دستگاه های RF فعلی وجود دارند: تک قطبی و دو قطبی. اگرچه تعامل و فعل و انفعال بین انرژی منتشر شده و بافت هدف یکسان است، میدان انرژی ایجاد شده توسط هر پیکربندی متفاوت است.
رادیوفرکانس تک قطبی
دستگاه های رادیوفرکانس تک قطبی جریان را با استفاده از یک الکترود فعال که با پوست در تماس است و دیگری که به عنوان یک پد پایه عمل می کند انتقال می دهد. الکترود فعال جریان را به پوست میرساند و آن را از طریق حرارت حجمی سفت می کند. یک اسپری خنک کننده جهت محافظت از اپیدرم بکار گرفته می شود که همچنین یک گرادیان حرارتی معکوس ایجاد می کند.
درم به صورت یکنواخت و حجمی گرم می شود و اپیدرم خنک می ماند. دنچوریشین جزئی کلاژن از طریق شکستن پیوندهای هیدروژنی در زنجیره مارپیچ سه گانه کلاژن منجر به انقباض و سفت شدن کلاژن می شود. ممکن است بعضی از این انقباضات کلاژنی به دلیل دنچوریشین فیبریل به طور آنی و بلافاصله اتفاق افتد.
این دنچوریشین کلاژن در آستانه دمای تقریبا 65 درجه سانتی گراد اتفاق می افتد. دوره بعدی سفت شدن پوست به دلیل واکنش درمان زخم ملتهب که نئوکلاژن/ کلاژن های جدید را تحریک می کند و باعث سفت تر شدن پوست می شود، اتفاق می افتد.
سپتوم فیبری مبتنی بر کلاژن و کلاژن بیس که لوب چربی موجود در بافت زیر پوستی را جدا می کند نیز همچنین گرم می شوند که منجر به دنچوریشین کلاژن بیشتر و انقباض بافت زیر جلدی می شود. این مسبب سفت شدن آنی و تاثیر کشیدگی مورد ملاحظه بعد از درمان است.
اولین دستگاه رادیوفرکانس یا RF تک قطبی یا مونوپلار استفاده شده برای سفت کردن پوست دستگاه درماکول (Thermage, Inc.)بوده است که در سال 2001 معرفی شد و تایید FDA را برای درمان غیر تهاجمی و چین و چروک ها در سال 2002 و برای درمان کل صورت در سال 2004 دریافت کرد.
دستگاه درماکول از اتصال خازنی جهت رساندن انرژی رادیوفرکانس RF به پوست از طریق یک غشا در تیپ درمانی استفاده می کند. دستگاه درماکول 4 بخش اصلی دارد: یک ژنراتور RF تک قطبی که جریان متناوب 6 مگاهرتزی تولید می کند، یک هندپیس، یک تیپ درمانی یکبار مصرف، یک ماژول خنک کننده کرایوژن.
با استفاده از غشای اتصال خازنی منحصر بفرد، تکنولوژی رادیوفرکانس یا همان RF به صورت یکنواخت در سراسر عایق نازک روی تیپ درمانی انتشار میابد. ژنراتور RF قطبیت دامنه الکتریکی در بافت را 6* 10 مرتبه در ثانیه تغییر می دهد که منجر می شود مولکول های شارژ با میدان الکتریکی در همان فرکانس حرکت کنند.
سپس گرما از مقاومت طبیعی بافت های درمی به حرکت الکترون حاصل می شود. تاثیر RF تک قطبی به طور گسترده ای در موارد مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. Fitzpatrick و همکاران آزمایشی را انجام داده اند که در آن 86 بیمار تنها در نواحی lateral canthal /گوشه چشم و پیشانی مورد درمان قرار گرفتند. تاثیر درمان با استفاده از سیستم طبقه بندی چین و چروک FitzpatrickFitzpatrick Wrinkle Classification System (FWCS) ، به علاوه اندازه گیری عینی وضعیت پیشانی مورد ارزیابی قرار گرفت.
در مجموع 83 درصد بیماران بهبود حداقل یک point در FWCS را نشان دادند، و 50 درصد از بیماران از بهبود چین و چروک های اطراف چشم periorbital راضی بودند. لیفت پیشانی به میزان 0.5mm در تقریبا 62 درصد بیماران ملاحظه شده است. محققان به این نتیجه دست یافته اند که کاهش عینی و ذهنی چین و چروک های اطراف چشم و تغییر در وضعیت پیشانی ایجاد شده است. اثرات جانبی بسیار کم بوده است، اگرچه به طور کلی 0.36درصد سوختگی درجه دو اتفاق افتاده است.
Bassichis و همکاران همچنین دستگاه درماکول را برای جوانسازی یک سوم بالایی صورت بوسیله اندازه گیری تغییرات در وضعیت پیشانی مورد ارزیابی قرار داده اند. 24 بیمار، درمان single-pass (یک بار عبور از ناحیه) را در نواحی شقیقه و جانبی پیشانی دریافت کرده اند.
آنها دریافته اند که درمان منجر به افزایش قابل توجه لیفت پیشانی حداقل 0.5mm در 87.5 درصد از بیماران شده است. با وجود این، 64 درصد بیماران مزیت زیبایی را درک نکردند. هیچ عوارضی نیز گزارش نشده است.
لیفت پیشانی همچنین توسط Nahmو همکاران در یک مطالعه شامل 10 بیمار مورد مطالعه قرار گرفت. یک طرف از صورت با استفاده ازsingle-pass (یک بار عبور از ناحیه) توسط دستگاه درماکول مورد درمان قرار گرفت. سه ماه بعد از درمان، میزان قابل ملاحظه ای به طور میانگین 4.3mm از mid-brow و 2.4mm از lateral brow و 1.9mm از لیفت پلک قابل مشاهده بوده است.
با استفاده از یک دستگاه RF مونوپلار دیگر (Biorad, Guangdong, China) ، El-Domyati و همکاران بیماران را برای مدت 3 ماه در فواصل دو هفته ای مورد درمان قرار داده اند. همه 6 بیمار بهبود قابل توجهی را در سفت شدن پوست در نواحی اطراف چشم و پیشانی شاهد بوده اند، این بهبود به مدت سه ماه پس از درمان نیز ادامه داشته است. میزان سفت شدن پوست از 35 تا 40 درصد در پایان درمان به 70 تا 75 درصد تا 3 ماه پس از درمان پیشرفت داشته است.
یک سیستم مونوپلار 4 مگاهرتزی (Pelleve, Ellman International, Inc., Oceanside, NY) نیز جهت درمان چروک های اطراف چشم مورد ارزیابی قرار گرفته است. Javateو همکاران، بیماران را 1 ، 3 و 6 ماه بعد از درمان مورد ارزیابی قرار دادند و به صورت بالینی و با توجه به ارزیابی میکروسکوپ الکترونی تغییرات قابل ملاحظه ای را مشاهده نمودند.
Taub و همکاران این دستگاه را با استفاده از تکنیک حرکت پیوسته و متوالی continuous motion technique در شرایط رسیدن به سطح دمای 40 تا 42 درجه سانتی گراد و حفظ این دما برای 4 تا 6 پس (عبور مجدد در ناحیه)مورد ارزیابی قرار دادند. دو هفته پس از اولین درمان، بیماران بهبود کلی 25 تا 30 درصدی را مشاهده نموده اند.
اگرچه کاهش نتیجه بعد از دومین درمان وجود داشت، درمانگر و بیمار به طور میانگین بهبود 46 و 30 درصدی را به ترتیب، 6 ماه پس از آخرین درمان ارزیابی نموده اند.
درمان شلی پوست در قسمت پایینی صورت و گردن با دستگاه درماکول نیز همچنین مورد بررسی قرار گرفته است. Jacobson و همکاران 24 بیمار با مشکل شلی پوست در ناحیه گردن، خطوط خنده (نازولوبیال) و خطوط مریونت و خط فک را مورد درمان قرار دادند، که 7 نفر از 24 بیمار بهبود قابل توجهی را تا 3 ماه پس از درمان نشان داده اند. Alster و Tanzi یافته های مشابه ای را، در رابطه با بهبود شلی قسمت میانی گونه و خطوط خنده گزارش نموده اند.
عوارض جانبی پس از درمان هایرادیوفرکانس (RF) مونوپولار (تک قطبی) به طور کلی خفیف و محدود است. Weiss و همکاران بررسی نموداری گذشته نگر گسترده ای را منتشر نموده اند که در آن میزان و درجه عوارض جانبی پس از درمان با استفاده از دستگاه ترماکول مورد بررسی قرار گرفته است.
بیشترین عوارض جانبی مشاهده شده، سرخی و قرمزی گذرا بوده است. با این حال موارد نادری از خشکی پوست، فرو رفتگی جزئی گونه، جوش های زیر پوستی قرمز، حساسیت ناحیه گردن ملاحظه شده اند. میزان کلی عوارض جانبی 2.7 درصد بوده است، اما هیچ یک از این عوارض جانبی در حالت استفاده از الگوریتم درمان میزان انرژی کمتر و چند بار عبور از ناحیه مورد نظر مشاهده نشده اند.
رادیوفرکانس ترکیبی تک قطبی و دو قطبی
سیستم رادیوفرکانس RF هیبریدی از هر دو مزیت مکانیزم های گرمایش بافتی توسط RF با استفاده از دو هندپیس بهره می برد: یک تک قطبی و یک دو قطبی. هندپیس تک قطبی حرارت حجمی عمیق پوست (تا 20mm) را از طریق حرکت دورانی مولکول های آب در جریان متناوب میدان الکترومغناطیسی منجر میشود. از هندپیس دو قطبی برای گرمایش متمرکز سطحی تر (غیر حجمی) ، در عمق 2 تا 6 میلیمتری، بر مبنای مقاومت بافت به جریان رسانای RF استفاده می شود.
مطالعه ای به بررسی درمان های RF تک قطبی و دو قطبی جهت درمان شلی پوست و افتادگی صورت پرداخته و یافته ها حاکی از آن بود که 56 درصد افراد شرکت کننده در مطالعه چند درجه بهبود داشته اند. و زمانی که به دو گروه سنی تقسیم شدند، گروه سنی جوان تر به طور قابل ملاحظه ای میزان رضایتمندی بیشتری را در مقایسه با گروه مسن تر گزارش نموده اند.
در این بررسی، نویسندگان مشاهدات خود را از طریق استناد به مطالعه ای که اظهار داشته است که پیوند های کلاژن ناپایدار در برابر گرما به تدریج توسط کراس لینک های چند ضلعی تقلیل ناپذیر، همچنان که بافت پیر میشود، و این نشان می دهد که پوست های مسن تر کمتر به سفت شدن بافت توسط تکنولوژی رادیوفرکانسی RF واکنش نشان می دهند. امتیاز رضایتمندی بیماران نیز همچنین در گروه سنی جوان تر در این مطالعه بیشتر بوده است.
Alexiades-Armenakas و همکاران هندپیس های تک قطبی و دو قطبی در مطالعه ای که در آن صورت را به دو بخش جهت درمان افتادگی و شلی پوست تقسیم کرده بودند مورد مقایسه قرار دادند. پس از 4 جلسه درمان، میزان بهبود برای هر هندپیس به میزان رضایتمندی نزدیک شد اما به لحاظ آماری معنی دار نبود. اگرچه میزان بسیار کمی از بهبود بیشتر در هندپیس دو قطبی مشاهده شده، اما این تفاوت به لحاظ آماری معنی دار نبوده است.
مانند دیگر دستگاه هایرادیوفرکانس RF ، عوارض جانبی نادر بوده است، اما هنوز خطر سوختگی، زخم های پوستی به دلیل استفاده نامناسب از انرژی بالا وجود دارد. استفاده از فاکتور درد به عنوان ساز و کار بازخورد و تکنیک اپراتور، هر دو برای ایمنی بهینه بیمار، مهم هستند. هندپیس باید برای جلوگیری از گرمای بیش از حد زمانی که با پوست در تماس است حرکات مداوم داشته باشد.
رادیوفرکانس فرکشنال
یکی از روش های غیر لایه بردار نوین RF فرکشنال (رادیوفرکانس) است، که رد حال حاضر به دو روش ارائه شده است. مکانیزم عمل به این صورت است که تخریب حرارتی به شیوه ی کسری مستقیما در درم رتیکولار ایجاد می شود. بافتی که مستقیما زیر الکترودها یا میکرونیدل ها (سوزن های ریز) قرار دارد به صورت انتخابی جهت حرارت دهی عمیق لایه درم هدف قرار داده می شود، این در حالی است که مناطق اطراف آن دست نخورده باقی می ماند. این مناطق دست نخورده به عنوان مخزن سلولی که التیام دهنده اسیب وارد شده در نواحی مورد درمان عمل می کنند.
دستگاه های RF فرکشنال (رادیوفرکانس rf ) شامل یک اپلیکاتور به اضافه ی یک تیپ شخصی که شامل ردیف های موازی الکترودها یا سوزن های ریزی که به صورت آرایش دوقطبی قرار گرفته اند می باشد.
یک مدار بسته از جریان رادیوفرکانس RF دو قطبی بین میکرونیدل ها و یا الکترودهای مثبت و منفی ایجاد می شود.
مطالعه ای روی 35 نفر انجام شد که تحت 3 جلسه درمانی روی کل صورت با یکی از دستگاه های رادیوفرکانس rf قرار گرفتند. 87 درصد بیماراندر زمینه سفت شدن پوست و روند کاهش چروک و همچنین کشیدگی پوست شاهد بهبود بوده اند. 80 درصد بیماران از درمانشان راضی بوده اند و عوارض جانبی خاصی نیز گزارش نشده است.
انرژی فراصوت متمرکز
انرژی فراصوت متمرکز چندین دهه به عنوان ابزاری جهت درمان تومورهای خوش خیم و بدخیم مورد استفاده قرار می گرفته است و اخیرا به عنوان گزینه ای غیر تهاجمی جهت سفت کردن بافت ظهور یافته است.
مکانیزم عملکرد به صورت واکنش بافت به انرژی فرا صوت از طریق نکروز انعقادی است. امواج اولتراسوند یا فراصوت موجب ایجاد لرزش در مولکول های کامپوزیتی و گرم شدن بافت مورد هدف می شود. درست مانند rfتغییرات سلولی به افزایش دما و مدت زمان بستگی دارد.
فراصوت از پالس های کوتاه میلی ثانیه ای با فرکانسی در دامنه مگاهرتز با انرژی (0.5 تا 10 j). این روش قابلیت نفوذ تا عمق 4.5 میلی متری را دارد.
ارزیابی های کلینیکال با دستگاه اولتراسوند سفت شدن قابل توجهی را با 1 میلیمتر لیفت ابرو در بیش از 75 درصد در افراد مورد مطالعهرا نشان داده اند. این نتایج به تاییدیه FDA در سال 2009 برای سفت کردن پوست توسط hifuمنتج شد.
مطالعات اخیر به بررسی تاثیر تکنولوژی هایفو بر سفت شدن ناحیه صورت و گردن پرداخته است. در یکی از این مطالعات که روی 22 نفر انجام گرفت بهبود خطوط خنده و زاویه فک مورد بررسی قرار گرفت که نتیجه بهبود در هر دو ناحیه بوده است و به ترتیب 77 و 73 درصد بیماران بهبود در خطوط خنده و زاویه فک را گزارش نموده اند و همچنین پس از درمان بهبود در کلاژن سازی و الاستیسیته در درم رتیکولار نیز به اثبات رسیده است.
در مطالعه ای دیگر به ارزیابی تاثیر هایفو روی برطرف کردن شلی ناحیه صورت و گردن با استفاده از پروتکل دو بار عبور از ناحیه پرداخته شد. 10 نفر تحت درمان با مکانیزم دو بار عبور از ناحیه با استفاده از دو پروب قرار گرفتند. در این بررسی، 90 درصد افراد مورد مطالعه شاهد بهبود نتیجه مثبت بوده اند. ایمن بودن درمان هایفو نیز همچنین در تعدادی از بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت.
بروز کوفتگی در 25 درصد جلسات درمانی وجود داشته است. بروز درد نیز در 54.4 درصد جلسات درمانی از دیگر عوارض جانبی بیان شده بوده است که هر دو این موارد به صورت گذرا می باشند.
در پایان می توان اظهار داشت که این درمان اگر در مرکز معتبر و تحت نظر پزشک متبحر انجام گیرد درمان ایمن و بی خطری می باشد.
برچسپ ها:
