پیری صورت با پدیده های مختلفی رخ می دهد که کم و بیش در همان زمان اتفاق می افتد. تغییرات آتروفیک پوستی متغیر و ایجاد چین و چروک ناشی از عوامل ژنتیکی، اکتینی و محیطی می باشد. حجم استخوان و افت چربی صورت، این مسائل را می توان از نظر جراحی و غیر جراحی برطرف کرد، با این که داروی آرایشی غیر جراحی از نظر ظاهری محبوب تر از مداخله جراحی است. استفاده ار پرکننده ها یکی از این روش ها است.
از دیدگاه اتیولوژیک، از دست دادن حجم بیشتر در قسمتهای استخوان بندی استخوان و چربی با الگوهای قابل پیش بینی اتفاق می افتد. متداولترین ابزار غیر جراحی برای تصحیح حجم، پرکننده ها هستند که اصلی ترین بازیکنان آنها توسط ژلهای اسید هیالورونیک هستند.
با این حال، پرکننده های دیگر نیز در بازار موجود هستند. مفهوم پر کردن، آمیخته با سایر تکنیک های غیر جراحی و بر اساس منطق جراحی، به پزشک اجازه می دهد تا با کمترین خرابی و طول عمر خوب، نتایج بهینه را بدست آورد.
در گذشته از پرکننده های پوستی برای درمان های سطحی با رویکرد پوست و نتایج کوتاه مدت استفاده می شد. امروزه دیگر از پرکننده ها برای رفع چین و چروک استفاده نمی شود بلکه بیشتر برای بازگرداندن حجم است و در حقیقت، سطح تزریق آنها صفحات عمقی است و نه پوست. راهبرد تزریق آنها مبتنی بر مفاهیم جراحی است و حفظ نتایج از این قاعده است. این امر پس از معرفی ژل های اسید هیالورونیک در بازار در اواخر قرن گذشته و استفاده از آنها به عنوان حجم دهنده در قیاس با پیوند چربی امکان پذیر است.
بازیابی حجم صدا، در یک نقطه خاص، به محدود کردن تأثیر غوطه وری کمک می کند و می تواند یک اثر بلندکننده باشد. ما در 10 سال گذشته از پرکننده ها به عنوان تقویت کننده صدا استفاده کرده ایم، با اصلاحاتی جزئی از تکنیک تزریق با توجه به تکامل دانش آناتومیکی و علوم پایه رئولوژی پرکننده ها و تجربه خود را از اینجا گزارش دهید.
مواد و روش ها
در 5 سال گذشته، ما تکنیکی را برای استفاده از پرکننده ها بر اساس آناتومی جراحی اتخاذ کردیم که امکان کارآیی مناسب، استفاده محدود از مواد و طول عمر مطلوب را فراهم می کند. از آنجا که دو لایه جداگانه از بافتهای زیر پوستی تزریق می شود، ما این روش را “تکنیک صفحه دوتایی” می نامیم.
آناتومی جراحی پیری مربوط به پرکننده ها
صورت از چند لایه تشکیل شده است و از این رو می توانیم آن را شبیه پیاز بدانیم.
با افزایش سن، لایه استخوانی مجدداً جذب مجدد اسكلت را انجام می دهد، بیشتر در مناطق مداری، دوربیتال، مالار، زیرمالار و فك پایین. محفظه های چربی از الگوی كاهش میزان قابل پیش بینی پیروی می كنند. در لایه سوپراپریوتئال عمیق، بیشتر از دست دادن حجم در چربی سابوربولیکاریس جانبی و داخلی، محفظه گونه های عمیق داخلی و محفظه چربی چانه اتفاق می‌افتد.
در لایه زیر جلدی سطحی، بیشتر از بین رفتن حجم در محفظه های جانبی، چه در مناطق زمانی و پرئوریکولار آنها و هم به میزان کمتری، در محفظه چربی میانی و میانی لایه چربی گونه های سطحی صورت انجام می شود. قابل توجه است که محفظه نازولیابی سطحی و محفظه های شوخ طبعی برتر و تحتانی به دلیل کمبود پشتیبانی جانبی ناشی از کاهش حجم در مناطق چربی جانبی و عدم وجود نقاط فیبر، به دلیل کمبود حجم زیاد تحت تأثیر قرار نمی گیرند و تمایل به حرکت پزشکی دارند.
همه نواحی جذب چربی بین لیگامان ها محدود می شود، به طوری که در سطح پوست، چندین شیار با افت فشار صدا قابل شناسایی می شوند: فرورفتگی و شیار پالبپرومولار (رباط حلقوی اشک و رباط های نگهدارنده مداری)، شیار میدچک (لیگامان جلدی zygomatico)، چین خوردگی nasolabial (رباط nasolabial)، شیار چربی باکال (لیگامان پاروتیدوماستری) و خط marionette (رباط labiomandibular). همه این لیگامان ها تمایل دارند قدرت خود را در ناحیه مرکزی صورت نگه دارند. یک تثبیت قوی وجود دارد، و بعداً سست تر می شود.
استراتژی آناتومیک تزریق پرکننده (تکنیک Dane Plane)
از آنجا که پیری استخوان و چربی به شکلی نسبتاً قابل پیش بینی پیشرفت می کند، هدف از این کار بازگرداندن حجم در صورت باید دنباله ای کاملاً استاندارد را دنبال کند، که در هدف قرار دادن نواحی مختلف آتروفی در حال تحول، برای دستیابی به یک جوان سازی کامل حجمی صورت در چندین جلسه مفید است.
مناطق تزریق دقیقاً مطابق آناتومی انتخاب می شوند و استراتژی ابتدا بر اساس تزریقات عمیق به لایه پریوستال و بعداً تزریقات سطحی در چربی زیر جلدی سطحی در یک تکنیک هواپیمای دوتایی انجام می شود. کل درمان معمولاً به سه تا پنج جلسه ماهانه نیاز دارد.
پرکننده های بافت نرم به دلیل خصوصیات رئولوژیکی آنها مشخص می شوند. مهمترین عواملی که باید در نظر بگیریم ویسکو الاستیسیته و انسجام ماده است. ویسکوالاستیسیته سختی یا نرمی پرکننده ها را توصیف می کند و با خاصیت ارتجاعی آن (مدول الاستیک) تعریف می شود، یعنی اینکه چگونه پرکننده قادر است شکل خود را در هنگام اعمال نیرو و چسبندگی آن حفظ کند (مدول چسبناک، یعنی چگونگی مقاومت در برابر پرکننده در برابرتغییر شکل تدریجی پرکننده. مقادیرانباشته شده آنها مدول (viscoelasi) را مشخص می کند. هرچه بالاتر باشد، مقاومت در برابر تغییر شکل و همچنین ظرفیت حفظ شکل و همچنین یک اثر بلندکننده بیشتر می شود.
انسجام، خاصیت ژل را برای چسبیدن به هم هنگام استفاده از نیروی خارجی توصیف می کند. پرکننده های دارای انسجام بالاتر تمایل دارند به طور یکنواخت در بافتها نفوذ کرده و با حرکات تکه تکه نشوند.
شیارعمیق مالار با ژل های اسید هیالورونیک با سطح بالایی تزریق می شود که قادر به یک اثر بلندکننده مهم هستند تا بتواند با مقدار محدودی ژل حداکثر پیش بینی قدامی را بدست آورد. محفظه های تزریق شده عبارتند از: چربی suborbicularis oculi جانبی، چربی داخلی suborbicularis oculi، و چربی گونه های عمیق گونه در این دنباله دقیق. ناحیه مشخص شده است و سپس هر محفظه با یک سوزن به طول 29 یا 27 25 میلی متر تزریق می شود: برای رسیدن به استخوان جایی که بولوس های کوچک در هر محفظه قرار دارد، به یک سوزن بلند احتیاج دارید. به طور متوسط 0.3 / 0.4 میلی لیتر ژل در هر محفظه در 2/3 سپرده جداگانه آزاد می شود.
برای جلوگیری از خطر فشرده سازی روی رگ های لنفاوی ، بیش از 1/0 تا 2/2 میلی لیتر در هر گلوله آزاد می شود. با این روش تزریق، ستونهای عمودی بر روی استخوان به منظور حمایت و بلند کردن ناحیه مالار ایجاد می شود. دنباله جانبی تا داخلی تزریق کمک می کند تا یک اثر چادر را به دست آورید به طوری که در محفظه داخلی تر مواد کمتری مورد نیاز است. افزایش چربی گونه های عمیق گونه داخلی، برآمدگی قدامی را نشان می دهد که با استفاده مجدد از لبه جانبی به طور کامل برطرف نمی شود، چین خوردگی بینی را کاهش می دهد و گونه جوانی را در مرزهای طبیعی خود بازآفرینی می کند.
شیار عمیق مداری به همان اندازه با ژل های زیاد تزریق می شود، تا حد امکان عمیق، به طور مستقیم بر روی پریوستوز یا حتی به صورت اینفراپریوستئالی است. در این حالت برای جلوگیری از خونریزی از میکروکانول 25 میلی متر به طول 25 میلی متر استفاده می شود و به عنوان ابزاری برای تضعیف جزئی قسمت های رباط رباط های نگهدارنده مداری استفاده می شود.
دو نقطه دستیابی انتخاب شده است: اولین مورد در ناحیه ضخیم شدن مداری جانبی در قسمت انتهایی لبه جانبی چشم قرار دارد و کانول به صورت غیرنقدی منتقل می شود تا ناحیه شیار palpebromalar را هدف قرار دهد. مورد دوم در زیر رباط zygomatic-kutaneous واقع شده است و کانول به صورت فوقانی، سفتالاد به رباط از طریق پارگی هدایت می شود تا فرق اشک را هدف قرار دهد.
متوسط مقدار ژل منتشرشده در شیار پالپرومومار 0.3 / 0.4 میلی لیتر و در فرورفتگی 0.1 / 0.2 میلی لیتر است. در هر دو ناحیه، ژل به روش های كوچك و به طور مداوم آزاد می شود تا از اثر “سوسیس” پر شدن بیش از حد جلوگیری شود. از بولوس عمودی با یک سوزن 29 یا 27یا 25 میلی متر در امتداد مرز تحتانی استخوان فک پایین – سایپرز، باشگاه دانش ناحیه جوز مشخص شده، اجتناب می شود و تزریق نمی شود بین رباط ماستری، جایی که رگ های صورت منتقل می شود، و رباط فک پایین. همچنین چانه در همان صفحه عمیق، مستقیماً به استخوان با ستونهای عمودی تزریق می شود. حتی در این مناطق، از ژل قوی با مقدار زیاد برای بدست آوردن حداکثر انبساط عمودی بافت و انتشار جانبی کمی یا بدون استفاده از مواد استفاده می شود.
پس از تزریق نواحی عمیق، ما برای درمان هواپیمای زیر جلدی سطحی حرکت می کنیم. این کار اغلب در یک جلسه دوم انجام می شود که معمولاً حدود 25-45 روز از جلسه اول فاصله دارد. درمان لایه چربی سطحی فقط به قسمتهایی که به طور مداوم از دست می دهند، هدایت می شود و باعث تحریک داخلی سایر محفظه ها می شود.
ناحیه تمپورال به صورت سطحی در زیر پوست در بافت زیر جلدی پوشانده شده از فاسیا تمپوپریتالیس با میکروکانول 25 40 میلی متر تزریق می شود. درگاه قرار دادن کانول با ایجاد لمس دقیق برای جلوگیری از شریان موقت سطحی، از قسمت مقدماتی به خط مو ایجاد می شود. سپس کانول با احتیاط زیر هواپیما به موازات پوست قرار داده می شود و به آرامی در حرکات فن مانند حرکت می کند تا پرکننده ها را در لایه زیر جلدی در منطقه سفالاد به صورت محدود شده توسط خط فیوژن زمانی و caudad توسط قوس zygomatic انتقال دهد.
کار کردن سطحی با یک کانول در این منطقه از آسیب رساندن به رگ های بیشمار در این منطقه و به شاخه زمانی عصب صورت که در زیر فاشیا قرار دارد، جلوگیری می کند. برای این منطقه از ژل های منسجم با میانه متوسط استفاده شده و به منظور پخش خوب مواد در محفظه، با اثر پر کننده به طور بالقوه با ماساژ ظریف غیرقابل استفاده می شوند. نقطه پایانی درمان از بین بردن مقعر ناحیه است که معمولاً با پیری و دستیابی به یک کانتور یکنواخت یا حتی کمی محدب بین خط فیوژن زمانی و قوس zygomatic ایجاد می شود.
از این رو محفظه جانبی لایه چربی گونه های سطحی از زیر ساخته شده است که به دنبال الگوی تزریق سطحی شبیه به نمونه ای که برای معبد استفاده می شود، درمان می شود. ناحیه پیش از حفره اغلب غالباً محفظه سطحی است که بیشتر از بین رفتن حجم در آن اتفاق می افتد و برای بازآفرینی کانتور بیضی صورت باید به طور منظم مورد بررسی قرار گیرد. در این بخش از یک کانول 25 گرم 40 میلی متر یا 50 میلی متر استفاده می شود و نقطه ورود از قسمت قدامی به سمت تراژک درست در زیر قوس zygomatic قرار دارد. از طریق این نقطه دسترسی، مواد پرکننده در لایه زیر جلدی به موازات صفحه پوست با حرکات شکل فن قرار می گیرند تا به زاویه ای از زاویه مندیبل و قدامی به رباط پاروتوکوتین که از قسمت جانبی و میانه محفظه چربی گونه گونه ای جدا می شود، برسد.
گاهی اوقات، برای دستیابی کامل به این منطقه آناتومیک کاملاً گسترده، یک نقطه دسترسی دوم به صورت قدامی به لاله گوش نیاز است. در این منطقه، هر دو اثر تقویت کننده و سفت کننده مطلوب هستند و انتخاب مواد یک ژل منسجم با هم زیاد است.
محفظه میانی پد چربی گونه های سطحی از نظر پزشکی از طریق رباط پاروتوکوتین قرار دارد و محفظه بعدی است که باید تزریق شود. دوباره، سطح تزریق سطحی است. در لایه زیر جلدی و درگاه، میکروکانول 25/40 میلی متری به وسیله رباط پاروتیدوکوتین در ناحیه جانبی فوقانی محفظه داخلی انتخاب می شود. سپس کانول به صورت استنباطی در همان حالت فن قرار می گیرد تا به طور مساوی پرکننده ها را در محفظه تحویل دهد. این محفظه همیشه نیازی به پرداختن ندارد زیرا با پر کردن ناحیه preaurular اغلب آن را به سمت عقب حرکت می کند و به یک بردار که به سمت بالا و خلفی هدایت می شود ، می‌رسد.
برای این ناحیه از ژلهای منسجم با میانه استفاده می شود تا به طور مساوی در بافت زیر جلدی پخش شود و سنگینی روی پوست ناحیه نشود. محفظه داخلی پد چربی گونه های سطحی همیشه تزریق نمی شود زیرا اثر چادر به دست آمده با درمان محفظه جانبی و میانی اغلب برای بهبود کل ناحیه کافی است. در صورت تزریق، نقطه دستیابی ما به فاصله ای نزدیک گوشه دهان واقع شده است، فقط در قسمت جانبی چربی بینی قرار گرفته و میکروکانول 25 40 میلی متر به سمت بالا جهت پر کردن این ناحیه کوچک هدایت می شود. در این منطقه از ژل یکدست و نرم و نرم با مقدار کمی استفاده می شود.
چین و چروک بینی به ندرت و بیشتر در ناحیه سفالاد آن تزریق می شود که می توان فضای عمیق به نام فضای Ristow را تا حد امکان عمیق با ژل های بالا پر کرد تا از خطرات لمس شریان صورت جلوگیری شود. قسمت نوک تاشو اکثراً پویا است و فقط در بیمارانی که برداشت پوستی مهم در آنها وجود دارد، درمان می شود. این ناحیه در بافت زیر جلدی سطحی با تکنیک سنتی 30 سوزن یا با یک میکروکانول 25 مورد درمان قرار می گیرد.
محفظه چانه سطحی با میکروکانول 25 40 میلی متر از رباط فک پایین به سمت خط میانی تزریق می شود. این محفظه نیز نیاز به کمی تقویت دارد، فقط برای محکم کردن منطقه و کاهش برابر لیبیومنتال کافی است. در این مقاله، ما 147 بیمار پیاپی (146 قفقازی ، 1 چینی) را که طی 5 سال گذشته با تکنیک هواپیمای دوتایی که در بالا توضیح داده شد، تحت درمان کامل “صورت” قرار داده است، ارائه می دهیم.
نتایج
تمام بیماران حداقل سه جلسه درمان را به طور متوسط انجام دادند، به طور متوسط 4.25 جلسه در هر بیمار و حداکثر 8 جلسه (یک بیمار). جلسات در 4 هفته (حداقل 3 هفته، حداکثر 8 هفته) برای کل 625 جلسه درمانی قرار گرفتند. ژل اسید هیالورونیک پرکننده استاندارد مورد استفاده در این سری بود. شش بیمار با پرکننده ها پلی کاپرولاکتون تحت درمان قرار گرفتند. میانگین کل محصول مورد استفاده در هر بیمار 12 میلی لیتر بود که میانگین آن در هر جلسه 75/3 میلی لیتر بود. مقدار متوسط در هر ناحیه آناتومیک در هر طرف به تفصیل ذکر شده است.
شایع ترین عوارض جانبی درمان تورم و کبودی بود. تورم معمولاً پس از تزریق پرکننده ها پیش بینی می شود، به خصوص هنگامی که از ژل اسید هیالورونیک، یک ماده طبیعی جذب آب استفاده می شود. به کلیه بیماران دستور داده شد تا 3-4 روز پس از درمان مقدار زیادی آب بنوشند و در حالت خوابیده به پشت از سر به سمت بالا بخوابند تا از جذب آب در اطراف ماده کاشته شده کاسته شود.
به تمام بيماراني كه در 3 سال گذشته در ناحيه مالار و مداري درمان شدند، بتامتازون 1 ميلي گرم به مدت 2/3 روز تجويز شد تا از تورم دوري چشمي جلوگيري شود. کبودی در هنگام تزریق با یک استراتژی آناتومیک معمول نیست زیرا بیشتر کشتی ها در مناطقی هستند که تزریق نمی شوند. علاوه بر این،استفاده از میکروکانول ها باعث می شود.
تزریق برای بافت ها آسیب کمتری داشته باشد. با این وجود، در 117 مورد از 625 درمان (7/18٪) کبودی مشاهده شد.
اکثر بیماران این سری (124) به طور مرتب برای 1 سال یا یک بار در طی 1 سال برای پیگیری درمان دیده می شوند. اکثر آنها همچنین درمان های هم افزایی (121 درمان با سم بوتولینوم ، 77 مراقبت از پوست خانگی مبتنی بر رتینوئید، 43 نخ تعلیق و 13 عایق بندی مجدد لیزر CO2 را انجام داده اند) دریافت کردند.
ما هفت بیمار (4.8٪) مبتلا به دو نوع عوارض جانبی، واکنش التهابی و تشکیل گره داشتیم. شش بیمار یک واکنش التهابی نا مشخص در فاصله متغیر از جلسات تزریق در طول برنامه درمانی داشتند. پس از یک دوره کوتاه از استروئیدهای سیستماتیک، تمام واکنش ها به صورت خودبخود یا همانند دو مورد برطرف شد. چهار نفر از این بیماران بعداً در بافتهای عمیق واکنش های ندولر کوچکی ایجاد کردند. یک بیمار بدون التهاب اولیه یک واکنش گره ای ایجاد کرد. در دو مورد، هیالورونیداز (Jaluronidasi ، 300 ویال UI / 3 میلی لیتر، Farmindustria ، Novi Ligure ، Alessandria ، ایتالیا) با موفقیت برای حل گره ها مورد استفاده قرار گرفت. همه موارد دیگر به تنهایی با زمان برطرف شدند.
بحث
با افزایش چشمگیر محبوبیت تکنیک های غیر جراحی، بسیار مهم است که به بیمارانی که به دنبال تقویت و یا جوان سازی هستند با یک روش نرم و محترم به آناتومی و سن آنها نزدیک شود. پزشکان باید از نظر ایمنی برای بیمار و با رویکرد زیبایی شناختی که به نسبت ها احترام می گذارد، هدایت شوند. مدیریت کامل و مدرن صورت، چه جراحی و چه غیر جراحی، مبتنی بر تعویض حجم، سفت شدن بافت و جوان سازی پوست است. دوره فقط یک جنبه از رویکرد کامل چهره است و لازم است پزشکان به بیماران آموزش دهند تا راهکار درمان را درک کنند. پیری یک بیماری نیست اما درمان پیری نیاز به ارزیابی و تشخیص دقیق دارد. بحث کامل باید قبل از امضای فرم های رضایت و عکس های مستند سازی باشد.
پرکننده های قابل قبول تقریباً تمام نیازهای بیماران آرایشی را رعایت می کنند و ایمنی فوری و طولانی مدت را تضمین می کنند، اما اغلب به دلیل داشتن یک استراتژی پیشرونده از هواپیماهای عمیق به سطح و در مواردی که نیاز به استفاده از آنها نیست، باید در چندین جلسه مورد استفاده قرار گیرند. تورم و کبودی بیش از حد و کاهش هزینه در هر جلسه برای بیمار. ژلهای اسید هیالورونیک پرکاربردترین پرکننده های بافت نرم برای جایگزینی حجم هستند.
از دیدگاه رئولوژیکی، ژل هایی با دارای اثر بلندکننده مهمتری هستند و بیشتر در لایه های فوق لایه فوق لیستی نشان داده می شوند، جایی که آنها به عنوان “ستون” برای بلند کردن و حمایت از بافت ها عمل می کنند. از طرف دیگر، ژل هایی معتدل بیشتر برای درمان بافت زیر جلدی در جایی که مانند “پل” برای اتصال مجدد ستون ها به کار می رود، به لطف ظرفیت منبسط کننده آنها، نشان داده شده است. اغلب، تزریق هواپیمای عمیق برای داشتن نتایج خوب از نظر حجم طبیعی و پیش بینی بافت ها کافی است در حالی که هواپیمای سطحی امکان سفت تر از حجم را فراهم می کند، خصوصاً در محفظه جانبی / زمانی.
بیشترین حجم از تزریق صفحه عمیق و بویژه لایه استخوانی بدست می آید که در آن تروما و رسوب ژل روی پریوستوز قادر به فعال شدن سلولهای بنیادی پریوستئال با تشکیل بافت جدید و تقریباً یک اثر دائمی است. دستیابی به لایه استخوانی با سوزن سریعتر و آسان تر است، ابزاری بسیار دقیق که به پزشک متخصص کنترل کامل انتشار ژل می دهد. با یک مطالعه دقیق آناتومیکی بیمار و یک مارک قبل از عمل، تزریق سوزن فقط لایه استخوانی را هدف قرار می دهد. محفظه های چربی عمیق از اجتناب از سپته هایی که عروق در آن قرار دارند، جلوگیری می کنند و اجازه می دهند تزریق بدون خونریزی انجام شود در نواحی عمیق پریوكولار در معرض خطر عروق كنترل، استفاده از میكروكانولال ایمن تر بوده و به خصوص در قسمت داخلی چشم كه شریان و رگ زاویه ای كاملاً سطحی است، توصیه می شود.
تزریق لایه های عمیق روی پریوستوم همچنین مزیت داشتن بخش عمده ای از اصلاح در زیر عضلات را دارد و از تأثیر گروتسک حجم زیاد حرکت در حین انیمیشن در هنگام قرار دادن بیشتر قسمت ها در پوست یا لایه زیر جلدی جلوگیری می کند.
لایه زیر جلدی سطحی بیشتر در محفظه های جانبی که در کانتور و شکل عمومی صورت نقش دارد، مهم است. مخلوط کردن ناحیه زمانی با ناحیه preauricular، اثر خطی خوبی از خط همجوشی زمانی تا گوشه مندیبول، از طریق ناحیه زمانی، زگوم و گونه خلفی ایجاد می کند. تعریف نمای جانبی صورت باعث بهبود در اثر عمومی درمان و کاهش اثر “صورت موش” از آن دسته از بیماران می شود که فقط در نواحی مرکزی صورت و لب درمان می شوند. محفظه های تمپورال و تمپورال معمولاً فقط به یک ماده محکم نیاز دارند که معمولاً با ژل های منسجم با متوسط حاصل می شود. در معبد ، نیاز به حجم واقعاً بسیار محدود است و پرکننده ها را می توان به منظور دستیابی به پخش بهتر در منطقه ، به خوبی رقیق کرد. نکته نهایی درمان در این منطقه ، به نظر ما ، یک مورد است.
همرفت ناچیز پیوستن به خط همجوشی زمانی با قوس zygomatic – سایپرز ، باشگاه دانش در ناحیه پیش از زایمان معمولاً نیاز به حجم بیشتر مورد نیاز است به طوری که در این منطقه رقیق کردن راحت تر است: رسوب بهینه مواد گاهی اوقات نیاز به دو درگاه ورودی دارد، یکی در ناحیه پیش از قاعده و دیگری در جلوی بیرون گوش گوش واقع شده است.
تکنیک Dane plane مبتنی بر آناتومی پدهای چربی عمیق و سطحی است. از این رو، هر محفظه منفرد باید جداگانه تزریق شود زیرا در اثر جدا شدن فیبرهای جدا شده چربی ها، تقسیم پرکننده ها از یک محفظه به قسمت دیگر وجود ندارد. هر محفظه به منظور جلوگیری از ابتلا به سپتا به طور مستقل از استفاده از سوزن یا میکروکانول، به یک محل ورود جداگانه نیاز دارد. پس از تزریق به صفحه عمیق، نیازی به ماساژ نیست و در واقع استفاده از لمس ژل برای جلوگیری از سست شدن ظرفیت پروجکشن مفید است. در طرف مقابل، برعکس، یک ماساژ متوسط می تواند در گسترش جانبی ژل برای بهبود ظرفیت انبساط آن کمک کند. با پر کردن محفظه های آناتومیکی، شیارهای اصلی صورت بطور غیرمستقیم درمان می شوند زیرا چین ها در نقاط انتقال بین محفظه ها رخ می دهد. در مقابل، تزریق در امتداد قسمتهای محفظه سطحی خطر بیشتری برای آسیب عروقی دارد. به عنوان مثال، نازولابيال، فقط در قسمت غيرفعال آن درمان مي شود.
برنامه ریزی یک حجم دهی کامل صورت با پرکننده ها نیاز به یک دید مضاعف دارد. برای اینکه بتوانید مناطق از دست دادن حجم سه بعدی را مشاهده کنید و آنها را به بیمار نشان دهید، و بتوانید قبل از شروع نتیجه نهایی را مشاهده کنید. بازسازی سه بعدی از طریق تقویت بافت نرم، چهره ای کامل تر و جوانتر به شما می بخشد. یک افزایش حجم متوسط، چین و چروک ها را بهبود می بخشد، چین و چروک ها را بهبود می بخشد و انتظارات بیمار را برآورده می کند.
هر ناحیه ای از تزریق باید به طور متوسط درمان شود تا جلوه خوبی به چهره داده شود و باعث نشود که “به نظر برسد” ترمیم می شوند، سپس به حجم های سطحی (معبد، لبه جانبی، میانی و پد چربی مالاریای میانی و کانتینر نرم کاملاً صورت) پرداخته می شود و در نهایت چروک ها درمان می شوند، در صورت وجود چپ و کیفیت پوست مورد بررسی قرار می گیرد. اصلاح اول با انجام اقدامات درمانی بعدی بهبود یافته و عقب نشینی یک بیمار کاملاً اصلاح شده برای حفظ نتایج زیبایی شناسی نیاز به محصولات کمتری دارد.
این روش تزریق اجازه می دهد تا حداقل عوارض جانبی داشته باشد. به نظر ما حوادث جانبی که ثبت کردیم بیشتر به ویژگی ژل بستگی دارند تا تکنیک تزریق. در حقیقت ، ژلهای قوی معمولاً با استفاده از التهاب و بعضی اوقات کپسول ژل، واکنش بیشتری در بافتها ایجاد می کنند. این واکنش افزایش یافته همچنین افزایش تحریک در بافت منجر به تشکیل بافت جدید و تقویت نیمه دائمی را توضیح می دهد. انتشار چندین بولوز کوچک روی استخوان همچنین به جلوگیری از بروز ورم در ناحیه مالار کمک می کند.
پس از رسیدن به حجم دلخواه، می توان نتایج را با یک جلسه در سال انجام داد و این به بیماران کمک می کند تا هزینه اولیه درمان را تحمل کنند. اثر کمکی سایر روشهای آرایشی غیر تهاجمی استراتژی نهایی برای پیری به طور طبیعی است، با نتایجی که همیشه لطیف و قابل توجه نیست. همچنین بدیهی است که درمان غیر تهاجمی مخلوط نسبت به جراحی خطر کمتری دارد و زمان بهبودی را به حداقل می رساند. دنباله مداوم از درمانهای نگهدارنده نیاز به تغییر در تفکر برای بیماران و پزشکان نیز دارد، از روشهای اصلی گرفته تا پروتکلهای نگهداری می باشد.
برچسپ ها:
